آبکاری در آلیاژهای منیزیم به دلیل حساسیت بالای آنها نسبت به واکنشهای تخریب مانند خوردگی گالوانیک در فرآیندهای آبکاری، بسیار دشوار شدهاست.
در این مقاله، شرطیسازی سطحی، فعالسازی، الکترولیت - یا آبکاری الکترولیت از نقطهنظر مهندسی خوردگی مورد بحث قرار میگیرند. واکنش تخریب لایه منیزیم در هر مرحله آبکاری درنظر گرفته میشود تا نشان دهد چگونه تجزیه بستر را سرکوب کند و به رسوب یکنواخت لایه آبکاری دست یابد. ایجاد یک رابط بین زیرلایه و لایه آبکاری نیز یک موضوع مهم برای تعیین مقاومت چسبندگی کافی لایه آبکاری و چگالی کم عیب برای جلوگیری از پیشرفت خوردگی بستر است. روکش روکش منیزیم در آلیاژهای منیزیم که از حمام مایع یونی استفاده میشود نیز برای فراهم کردن پوششها با خاصیت جفت گالوانیک کمتر با زیرلایهها نیز معرفی شدهاست.